W czasie gdy opracowywany był stos protokołów internetowych, dwie największe organizacje standaryzacyjne połączyły swoje siły, aby przygotować alternatywny model odniesienia. Jednocześnie utworzyły one zbiór protokołów odpowiedzialny za komunikację między sieciami. Wspomniane organizacje to:

• Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO - ang. International Organization for Standardization ).
• Międzynarodowa Unia Telekomunikacyjna, Sektor Normalizacji Telekomunikacji (ITU-T - ang. International Telecommunications Union - Telecommunication Standardization Sector).

Model warstwowy ISO jest znany jako siedmiowarstwowy model odniesienia łączenia systemów otwartych (OSI - ang. Open System Interconnection). Nazwa modelu jest często mylona z uwagi na podobieństwo akronimów OSI i ISO. Szukając informacji na jego temat, można znaleźć właściwe odnośniki zarówno po wpisaniu hasła siedmiowarstwowy model OSI, jak i po wprowadzeniu słów siedmiowarstwowy model ISO. Wszystkie warstwy modelu.

Porównanie modelu OSI i TCP/IP.

Tabelka. Siedmiowarstwowy model OSI opracowany przez organizację ISO.

Kulisy standaryzacji

Podobnie jak większość innych organizacji normalizacyjnych, ISO i ITU opracowują nowe standardy w taki sposób, aby uwzględniona w nich została jak największa liczba opinii stron zainteresowanych nowym rozwiązaniem. Z tego względu niektóre standardy sprawiają wrażenie kompromisów o charakterze politycznym, a nie naukowym czy inżynierskim. Siedmiowarstwowy model OSI również budzi wiele kontrowersji i rzeczywiście jest efektem politycznego kompromisu. Zarówno sam model, jak i protokoły stosu OSI zostały opracowane jako konkurencja w stosunku do protokołów internetowych.

Organizacje ISO i ITU są ogromnymi organizacjami normalizacyjnymi, które definiują rozwiązania w dziedzinie telefonii i innych ogólnoświatowych systemów komunikacji. Protokoły internetowe zostały z kolei opracowane przez niewielką grupę badaczy. Organizacje normalizacyjne mogły więc zyskać pewność, że narzucony przez nie zestaw protokołów będzie powszechnie stosowany, a rozwiązania proponowane przez grupę badaczy zostaną zmarginalizowane. W pewnym momencie nawet rząd Stanów Zjednoczonych został przekonany, że stos TCP/IP powinien zostać zastąpiony przez protokoły OSI.

Ostatecznie jednak okazało się, że z technicznego punktu widzenia technologia TCP/IP przewyższała rozwiązania OSI i w ciągu kilku lat prace nad opracowaniem i wdrożeniem niezależnych protokołów zostały porzucone. Organizacje standaryzacyjne przygotowały więc siedmiowarstwowy model odniesienia, w którym nie występuje warstwa internetowa. Przez wiele lat zwolennicy tego rozwiązania starali się rozszerzyć definicje modelu tak, aby objął on stos TCP/IP. Dowodzili, że warstwę trzecią można traktować jako warstwę internetową, a kilka wspomagających protokołów można umieścić w warstwie piątej i szóstej. Najśmieszniejsze jest to, że wielu inżynierów nadal określa własne aplikacje jako rozwiązania warstwy siódmej, wiedząc, że warstwy piąta i szósta pozostają niewykorzystane i są niepotrzebne.

W czasie tworzenia standardów organizacja ITU miała nazwę Międzynarodowy Komitet Doradczy do spraw Telefonii i Telegrafii (CCITT - ang. Consultative Committee for International Telep/10 ne and Telegraph).

Polish language edition published by HELION S.A. Copyright© 2012
Copyright© 2012 Wydawnictwo HELION S.A
WWW: http:pl/helion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek)