Model TCPI/IP (RFC 1180) podobnie jak ISO-OSI składa się kilku warstw, z których każda reprezentuje swoją funkcję. Oczywiście jest to tylko model, swego rodzaju układanka sieciowa, umożliwiająca producentom urządzeń sieciowych skoncentrowanie się na określonym fragmencie, np. routerach . Przeciętnemu użytkownikowi umożliwia to lepsze zrozumienie działania poszczególnych warstw.

Model TCP/IP został opracowany dla Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych w latach 80. Obecnie składa się z czterech warstw, z których każdą można powiązać z modelem ISO-OSI.

Do podstawowych protokołów występujących w TCP/IP zaliczamy:

Wszystkie występujące w TCP/IP aplikacje (7.Warstwa aplikacji) działają dzięki wykorzystaniu odpowiednich protokołów.

Jak zauważyłeś, w nazwie występuje również kropka oraz znaki, np. com. Znaki po kropce to tzw. domena najwyższego poziomu. Służy m.in. do identyfikowania, z jakim rodzajem strony mamy do czynienia lub w jakim kraju jest umiejscowiona. Na przykład w naszym kraju domeną najwyższego poziomu jest pl. W poniższej tabeli znajdują się przykładowe domeny najwyższego poziomu.

Warstwa transportowa dostarcza dane z komputera źródłowego do docelowego, wykorzystując dwa protokoły: TCP (ang. Transmission control Protocol) (RFC793) oraz UDP (ang. User Datagram Protocol) (RFC768). Określenie "dostarcza dane do komputera" jest czysto teoretyczne. W praktyce dane docierają nie do komputera, lecz do procesu aplikacji, który jest na nim uruchomiony.

Wyróżniamy dwie podstawowe różnice między protokołami TCP oraz UDP. Pierwsza związana jest z wiarygodnością dostarczanych danych, druga z typem usługi połączeniowej.

Protokół TCP

Protokół TCP jest protokołem wiarygodnym, zapewniającym dostarczenie danych do celu. Oczywiście nie oznacza to, że dane dotrą do komputera docelowego zawsze, bez względu na wszystko. Wiarygodność tego protokołu polega na tym, że dane, które dotarły do celu, są natychmiast potwierdzane. Komputer źródłowy nie prześle następnych danych bez otrzymania potwierdzenia wcześniejszych. W przypadku gdy dane dotrą uszkodzone lub niepełne, TCP może rozpocząć proces retransmisji. TCP jest protokołem połączeniowym; oznacza to otwieranie połączenia za każdym razem, kiedy przesyłane są dane. Połączenie utrzymywane jest do momentu zakończenia transmisji.

Ponadto protokół TCP umożliwia odbiorcy sterowanie szybkością wysyłania danych przez nadawcę. Funkcję tę nazywa się kontrolą przepływu (ang. flow control). Jest przydatna w sytuacji, gdy nadawca chce wysłać bardzo dużą ilość danych do odbiorcy, ale od biorca nie nadąża ich przetwarzać. Wówczas odbiorca może żądać od nadawcy spowolnienia transmisji danych, aby nie doszło do przepełnienia pamięci.

Kontrola przepływy może być realizowana na dwa podstawowe sposoby jako:

• Kontrola przepływu za pomocą dynamicznie dostosowanych okien.
• Kontrola przepływu za pomocą wstrzymywania potwierdzeń.

Druga forma polega na wstrzymaniu potwierdzenia przez hosta odbierającego aż do czasu, kiedy wszystkie dane zostaną przetworzone. Jeśli host wysyłający nie otrzyma potwierdzenia, me może wysłać dalszych danych. Chroni tym samym hosta odbierającego przed zalaniem danymi i zapełnieniem jego pamięci.

Protokół UDP

Protokół UDP jest protokołem niewiarygodnym. Oznacza to, że wysłane dane nie są potwierdzane. Dlatego podczas korzystania z protokołu UDP nie ma pewności, że dane zostały dostarczone. UDP nie posiada mechanizmu odpowiedzialnego za sekwencjonowanie danych, dlatego dane mogą docierać do celu w różnej kolejności.

Można by pomyśleć, że protokół UDP jest gorszy od TCP, jednak nic bardziej mylnego. To, co wydaje się wadą w UDP, tak naprawdę czyni z niego potężne narządzie. Dzieje się tak dlatego, że UDP nie wymaga ciągłych czynności otwierania i zamykania połączenia. Z tego powodu UDP w niektórych zastosowaniach (np. streaming video) jest protokołem znacznie szybszym i wydajniejszym niż TCP.

Działanie portów w protokołach TCP i UDP

Działanie tych dwóch protokołów opiera się na wykorzystaniu numerów portów do ustalania, do jakiej aplikacji przesłać otrzymane pakiety. Każda aplikacja używa odrębnego numeru portu lokalnego. Porty zostały podzielone na odpowiednie typy wykorzystywane do różnych celów.

Tak więc wyróżniamy:

• Porty dobrze znane, zawierające się w zakresie od 0 do 1023.
• Porty dynamiczne, zawierające się w zakresie od 1024 do 65535.

Wśród portów dynamicznych możemy wyróżnić jeszcze grupę tzw. portów zarejestrowanych, które zawierają się w zakresie od 1024 do 49151.

Porty dobrze znane (ang. well-known port) służą do komunikacji np. pomiędzy klientem a serwerem. Dzieje się tak, ponieważ klient wykorzystujący zasoby serwera musi wcześniej znać port, którego ma użyć w celu przesłania danych poprzez określoną usługę. Na serwerze może być uruchomionych kilkadziesiąt usług TCP, dlatego klient musi znać port, aby dane zostały poprawnie przesłane oraz zinterpretowane. Porty dobrze znane z reguły wykorzystywane są przez takie usługi jak WWW, FTP lub poczta elektroniczna.

Porty dynamiczne ( ang. dynamie port) to porty, które są dynamicznie przydzielane przez stację roboczą. Jeżeli dany port nie jest używany, zostaje przydzielony do obsługi danego procesu aplikacji.

Porty zarejestrowane (ang. registered port) wykorzystywane są głównie przez użytkownika końcowego. Dlatego znane są również jako nieuprzywilejowane i wykorzystywane w komunikatorach lub aplikacjach głosowych.

Aby przejrzeć numery aktualnie wykorzystywanych portów w systemach Microsoft :

1. Kliknij menu Start i wybierz Uruchom.
2. W oknie Uruchamianie wpisz cmd / k netstat - an.
3. Pojawi się lista aktualnie wykorzystywanych portów.

Warstwa internetowa służy do identyfikowania urządzeń sieciowych na podstawie ich adresów fizycznych. W przypadku gdy dane muszą zostać przesłane do innych sieci, identyfikowane są na podstawie adresów IP.

W warstwie internetowej mamy do czynienia z routerami, które mają za zadanie znajdowanie najlepszych tras dla pakietów danych.

W warstwie internetowej występują takie protokoły jak : IP, ARP, TCMP oraz RARP. Przy czym ten ostatni w dzisiejszych sieciach komputerowych nie jest już używany.

Protokół IP (ang. Internet Protocol) (RFC791) - to protokół komunikacyj ny umożliwiający wysyłanie danych w postaci tzw. pakietów. Można powiedzieć, że protokół ten jest ściśle związany z routingiem. Na tym etapie proces routingu nie będzie szczegółowo omówiony.

Warstwa fizyczna modelu TCP/IP posiada te same funkcje, co warstwa fizyczna modelu ISO-OSI. Odpowiedzialna jest więc za przesyłanie danych przez medium sieciowe.

Polish language edition published by HELION S.A. Copyright© 2009.
Copyright© 2009 Wydawnictwo HELION S.A
WWW: http:pl/helion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek)