Mimo że internet funkcjonuje jako spójny system komunikacyjny, składa się z wielu obszarów,
które są zarządzane przez organizacje i osoby prywatne będące właścicielami określonej
części sieci. Aby uściślić przynależność oraz przeznaczenie poszczególnych obszarów,
wykorzystuje się określenia sieć publiczna oraz sieć prywatna.
Sieć publiczna
Sieć publiczna jest usługą dostępną dla subskrybentów. Mogą z niej korzystać osoby
prywatne oraz przedsiębiorstwa wnoszące stosowne opłaty abonamentowe. Firma udostępniająca
usługi komunikacyjne jest nazywana dostawcą usług, a w szczególnym przypadku
dostawcą usług internetowych (ISP- ang. Internet Service Provider) . Nazewnictwo
pochodzi jeszcze z czasów, w których firmy telekomunikacyjne oferowały usługi telefonii
analogowej. Niemniej prawdziwe jest stwierdzenie, że:
Sieć publiczna pozostaje pod kontrolą dostawcy usług, który oferuje swoje usługi
osobom prywatnym i firmom opłacającym abonament.
Oczywiście, określenie publiczna odnosi się do ogólnej dostępności usługi, a nie do
braku zabezpieczeń w przesyłaniu danych. W praktyce sieci publiczne często muszą spełniać
bardzo rygorystyczne normy, które nakazują dostawcy usług internetowych ochronę
informacji przed przypadkowym ujawnieniem.
Określenie publiczna oznacza, że usługa jest ogólnie dostępna, a przekazywane przez
sieć dane nie są ujawniane osobom postronnym.
Sieć prywatna
Sieć prywatna pozostaje pod kontrolą określonej grupy użytkowników. Choć mogłoby
się wydawać, że podział internetu na część publiczną i prywatną jest oczywisty, jednak
wyznaczenie granicy tego podziału może się okazać dość trudne. Kontrolowanie sieci nie
zawsze jest bowiem związane z posiadaniem praw własności do niej. Na przykład jeśli
określona firma dzierżawi łącze od dostawcy usług internetowych w celu przekazywania
wewnętrznych informacji, łącze to należy do sieci prywatnej przedsiębiorstwa.
Sieć jest prywatna, jeśli korzysta z niej tylko jedna organizacja. W sieci prywatnej
mogą być zatem stosowane łącza dzierżawione od dostawcy usług internetowych.
Producenci urządzeń sieciowych dzielą sieci prywatne na cztery kategorie:
Ponieważ przynależność do poszczególnych kategorii wynika przede wszystkim z parametrów
marketingowych, nazwy kategorii nie są ściśle zdefiniowane. Można jednak wyróżnić
pewne cechy charakterystyczne każdego z typów rozwiązań (mimo braku jednoznacznej
definicji). W kolejnych akapitach zostały więc zamieszczone opisy zasięgu i przeznaczenia,
a nie parametry techniczne poszczególnych rozwiązań.
Sieć odbiorcy prywatnego. Sieci należące do osób prywatnych są zazwyczaj najtańszymi
formami sieci LAN. Powstają na przykład wówczas, gdy użytkownik kupi podstawową
wersję przełącznika LAN i wykorzysta go do połączenia komputera z drukarką.
Instalacje tego typu bazują też często na routerach bezprzewodowych.
Sieci małych biur (SOHO) . Sieci SOHO mają nieznacznie większy rozmiar od sieci
odbiorców prywatnych i składają się z co najmniej dwóch komputerów, jednej drukarki
lub większej ich liczby, routera internetowego, a także innych urządzeń, jak na przykład kasy
fiskalnej. Większość systemów SOHO obejmuje układy podtrzymania zasilania oraz inne
komponenty gwarantujące nieprzerwaną pracę sieci.
Sieci małych i średnich przedsiębiorstw (SMB). Sieć SMB łączy zazwyczaj wiele komputerów
rozmieszczonych w wielu biurach jednego budynku, a także jednostki w działach
produkcyjnych ( na przykład w dziale spedycji). Sieci SMB składają się zazwyczaj z wielu
przełączników warstwy 2. połączonych za pomocą routera, wykorzystują szeroko dostępowe
łącze internetowe i mogą obejmować również punkty dostępu bezprzewodowego.
Sieci korporacyjne. Sieci korporacyjne wyznaczają infrastrukturę IT w dużych przedsiębiorstwach.
Zazwyczaj obejmują kilka lokalizacji geograficznych z wieloma budynkami
w każdej z nich. Bazują na przełącznikach warstwy 2. i routerach, a także wielu łączach
internetowych o wysokiej przepustowości. Często wykorzystuje się w nich zarówno przewodowe,
jak i bezprzewodowe technologie komunikacyjne.
Sieć prywatna może obejmować sieć domową, sieć małego lub średniego biura bądź
sieć korporacyjną.
Źródła i Literatura:
Comer Earl Douglas - "Sieci Komputerowe i intersieci-kompendium wiedzy każdego administratora" Wydanie V, Wydawnictwo Helion 2012, ISBN: 978-83-246-3607-5.
Polish language edition published by HELION S.A. Copyright© 2012
Copyright© 2012 Wydawnictwo HELION S.A
WWW: http:pl/helion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek)
Copyright© 2012 Wydawnictwo HELION S.A
WWW: http:pl/helion.pl (księgarnia internetowa, katalog książek)